In de international standard ISO-16063-21 “Calibration via Reference Standard” word de back to back kalibratie techniek beschreven. Hierbij wordt een gekalibreerde laboratorium versnellingsopnemer (accelerometer) gemonteerd op een shaker. Op deze referentie versnellingsopnemer (accelerometer) wordt de te testen versnellings- en/of snelheidsopnemer gemonteerd. Door middels van een gekalibreerde signaalgenerator worden diverse trillingen geproduceerd d.m.v. de shaker. Ons laboratorium maakt gebruik van de back to back kalibratie techniek met een meetonzekerheid van 1,3% in het frequentiebereik van 3-8 Hz en een meetonzekerheid van 1,1% in het frequentiebereik van 10Hz – 2000Hz en een fase meetonzekerheid van 1,4 graden.

Bij het kalibreren van versnellingsopnemers wordt er gekalibreerd tot veel hogere frequenties dan bijvoorbeeld bij trillingsmeter voor gebouwschade of lager trillingen. Bij hogere frequenties >80 Hz gaat het gewicht van de sensor die getest wordt een rol spelen. Aangezien deze op de referentie sensor wordt geplaatst zal deze – door het gewicht – de gevoeligheid van de referentie sensor beïnvloeden. De fout die hierdoor optreedt wordt relevant indien het gewicht van de DUT (Device Under Test) >2x de massa heeft als van referentie sensor. Hoe hogere de frequentie hoe groter de fout wordt die optreedt. Bij de meeste referentie versnellingsopnemers zijn er “mass loading compensation curves” beschikbaar voor het corrigeren van de fout die optreedt.

De meeste moderne versnellingsopnemers hebben tegenwoordig echter een geringe massa zodat compensatie niet nodig is. Compensatie speelt wel een rol bij de veel zwaardere geophonen, waarbij echter aangetekend wordt dat deze vaak gebruikt worden voor het meten van lage frequenties, zodat ook de kalibratie beperkt kan blijven tot de lagere frequenties.